In de middag van 4 juli 2023 werden we opgebeld door Ellen. We kenden haar niet, en ze wilde Harold graag spreken.
Ellen schrijft:
“Op 4 juli dit jaar vond ik dit met conté getekende portretje van Harold bij de kringloop winkel in Drenthe. Het viel mij direct op hoe goed en trefzeker het was getekend, daarnaast vond ik het een zeer liefdevol uitgebeeld portretje. Thuis gekomen bleek er achterin het lijstje een krantenknipsel te zitten over Lex van Voorst, en een handgeschreven briefje waaruit ik kon opmaken dat het in 1964 is gemaakt ter nagedachtenis voor een leerkracht bij haar/zijn afscheid.
Diezelfde middag heb ik via gegevens op de website van Harold contact met hem gezocht en is er een ontmoeting bij hem thuis geweest. Het portretje is weer bij Harold, daar waar het thuis hoort.”
Voor Harold was het heel bijzonder om na 60 jaar een portret te krijgen dat hij niet kende “Mijn vader was als kunstenaar altijd aan het werk, ook ‘s avonds, in het weekend en in de vakanties. Toen hij in 1976 overleed verdween hij plotseling uit mijn leven, maar ik had hem eigenlijk al langer gemist omdat hij zelden tijd had. Dit portret was een van de zeldzame momenten in mijn jeugd dat hij tijd heeft genomen en dat hij me wél echt heeft gezien. Het is waarschijnlijk in 1961 gemaakt, toen ik drie jaar oud was. Toen was mijn pony iets scheef geknipt zoals op dit portret.”
