Lex van Voorst, geboren als Alex Sander van Voorst (Ede, 25 september 1930 – Bennekom, 19 januari 1976) was een veelzijdig Nederlands kunstenaar, monumentaal vormgever, ontwerper, columnist, illustrator en grafisch kunstenaar. Hij was jarenlang vaste illustrator van de NCRV-gids, ontwierp posters voor Verkerke Reproducties en maakte monumentale kunst en wandreliëfs voor vele gebouwen. Onder de naam ‘Alexander’ maakte hij maatschappijkritische cartoons voor onder andere De Gelderlander, de Nieuwe Rotterdamsche Courant en De Limburger.
Van Voorst is geboren in Ede als jongste van de zes kinderen van Jacobus van Voorst en Jannetje Davelaar. (Lees het verhaal over Lex van zijn zus Henny.) Hij kwam uit een gereformeerd gezin, maar ontwikkelde al snel een eigen visie op tal van vragen en problemen waar mensen mee kon worden geconfronteerd. Na de oorlog werd hij lid van de scouting in Ede, uniek materiaal van deze tijd hebben we overgedragen aan de scouting Pieter Maritz. Op zeventienjarige leeftijd begon hij op de Arnhemse Kunst Academie (1947-1953), richting illustratie/grafiek. Hij kreeg les van de bekende graficus Hendrik Valk jr. en was onder meer bevriend met beeldhouwer Gerrit Langedijk. Bij zijn afstuderen ontving hij de Academieprijs 1953 en studeerde af met als specialisatie illustratie van kinderboeken.
In 1953 ontmoette hij Corrie Bos die net klaar was met de kunstacademie Rotterdam. Zij zijn op 28 december 1956 getrouwd. Uit dit huwelijk zijn 2 zoons voortgekomen.
Van 1 januari 1954 tot 1 december 1955 was hij in dienst bij Organon als reclame tekenaar. Hij nam ontslag om zelfstandig verder te gaan.
Hij werkte als illustrator voor Uitgeverij Samson en Uitgeverij Wolters, de NCRV, de Gelderlander, de Limburger, Verkerke Posters en vele anderen.
Hij verbleef veel in de Dordogne, waar hij inspiratie opdeed en kiezels verzamelde voor zijn grindreliëfs. Op maandag 19 januari 1976 overleed hij plotseling aan een hartstilstand.
Hij is begraven in Bennekom. Zijn grafsteen is één van zijn eigen grindreliëfs.
CV monumentale kunst
CV exposities
Lex op Wikipedia
Anderen over Lex
Kunstcriticus en cultuurfilosoof Maarten Beks over Lex
NCRV hoofdredacteur Klaas Koopman over Lex
Lex van Voorst, een veelzijdig kunstenaar.
Door Rein Nijhoff
vrijdag 9 februari 2001 – de Edese Post.
Het werk van kunstenaar Lex van Voorst kan als veelzijdig worden gekenschetst: hij was vrij kunstenaar, monumentalist, illustrator en grafisch kunstenaar. Veel van wat hij creeërde siert of sierde vele gebouwen en ruimten in de gemeente Ede, waar hij in 1930 werd geboren. Lex’ wieg stond in een lang verdwenen boerderij in het gebied Slunterweg/Molenstraat/Holleweg in Ede.
Van jongsaf aan trok de tekenkunst hem aan. Hij zwierf veel rond in de prachtige natuur van de gemeente Ede: “Ik keek naar de schovenbinders en naar het gele koren en de altijd veranderende lucht.”, zo vertolkte hij het kort zelf eens. Op zeventienjarige leeftijd ging hij lessen volgen op de Arnhemse Kunst Academie, richting illustratie/grafiek. Deze opleiding resulteerde in het illustreren van schoolboeken. Met name zijn ook bekend de illustraties die hij maakte voor de NCRV-gids en voor diverse landelijke en regionale kranten. De laatste veelal vormgegeven in kartoons met dikwijls actuele politiek/maatschappelijke inslag. Voor het Edese bedrijf Verkerke maakte hij vele posters.
Kerken
Onder de naam ‘Alexander’ verwierf hij daarmee nationale en internationale bekendheid. Vanuit zijn godsdienstige gereformeerde achtergrond ontwikkelde hij echter een eigen visie op tal van vragen en problemen waar mensen mee worden geconfronteerd. Dit vond zijn weerslag in zijn werk, zoals voor het blad Kruispunt, een maandblad ‘voor mensen in ontmoeting’, en voor het blad Gezond Gezin waar hij kenmerkende illustraties verzorgde voor artikelen als opvoeding, maar ook sterven en stervensbegeleiding.
Lex van Voorst is de maker van de glas-applicaties in onder meer de Ichtuskerk in Bennekom en de Bethelkerk in Ede. Ook voor tal van andere kerken en scholen, andere openbare gebouwen en fabrieken verzorgde hij – veelal ook in het kader van de zogenaamde één procent kunstregeling – dergelijke applicaties, reliëfs, mozaiëken of plastieken zoals bij de mavo-Klaphek Ede. In de voormalige Prinses Marijke school aan de Hendrik Stafweg te Ede was een fraai glasraamkunst van hem te zien. Bij de sloop van het gebouw is helaas dat kunstwerk door vandalisme verloren gegaan. Aan de gevel van de Cavaljéschool langs de Veenderweg in Ede prijkt nog wel het door hem gemaakte reliëf over Cavaljé. Zijn kunstwerk “het Orgel” vindt zijn oorsprong in zijn jeugdherinneringen namelijk de verplichte kerkgang op zondag. Als het lampje bij het kerkorgel op rood stond moest je je – als je niet beschikte over een gereserveerde zitplaats – blijven staan. Pas als het op groen sprong, net voor het begin van de dienst mocht je gaan zitten”, zei de kunstenaar destijds. “Lex van Voorst heeft veel schoonheid gezien en behalve dat mocht hij één van die begenadigde mensen zijn die dat door hem zelf geziene konden doorgeven. Doorgeven aan zijn gezin – zijn vrouw Corrie van Voorst – Bos zelf kunstenares en zijn twee zonen Harold en Ewout, zijn vrienden, zijn opdrachtgevers, en zijn publiek”, aldus een recensente eind 1976. Begin van dat jaar op 19 januari 1976 overleed hij plotseling. In zijn werk leeft hij echter voort. En zijn zoon Harold treedt in zijn voetsporen. Het stiltecentrum in het Gelderse Valleiziekenhuis in de wijk Rietkampen in Ede-Zuid is namelijk door hem vormgegeven. Lex is begraven op het Bennekomse begraafplaats. (waar ook het graf van zijn eigen hand is – een steenreliëf)
Cavaljéschool plastiek: https://www.collectiegelderland.nl/historischmuseumede/object/
Reliëf Alexanderschool: https://www.omnia.ie/
Reliëf Wageningen https://www.beeldenvanwageningen.nl/artworks/
Rijks Archief Kunstenaars: https://rkd.nl/nl/explore/artists/81812